Door Jan Meeldijk
NVIG 1974-2024
Ik heb een enkele foto kunnen vinden met beelden van het roemruchte bestaan van de Nederlandse Vereniging in Griekenland. Praktisch alles weggegooid met de diverse verhuizingen, helaas. Ik was bij de oprichting, maar daar herinner ik me niets van. Het werd een informele club, weliswaar met statuten, en meneer Van Welbergen (Philips) als voorzitter. Pas jaren later (1992) kwam de officiële registratie als erkende vereniging. Eerst was Frans Schellekens (Werkspoor) secretaris. Die haalde me in 1978 over om in het bestuur te komen. 3 jaar penningmeester geweest. Geen spoor van terug te vinden, behalve het gedenkbord dat je toen bij je afscheid als bestuurslid kreeg (foto).
De club draaide dus al 4 jaar toen er in1978 een geheel nieuw bestuur aantrad. Dat bestuur bestond nog vooral uit mannen uit het bedrijfsleven Atsma (Unilever), Radder (Organon), Mets (Chemie), maar ik werkte bij een Amerikaans ingenieursbureau. Vooraf aan de oprichting van de NVIG was er al een damesclub met Corretje de Cock (haar man werkte bij Unilever) als voorzitster. ‘De Dames’ organiseerden, behalve koffieochtenden, al iets met Sinterklaas en Koninginnedag. De NVIG maakte daar het Oranjebal en het Sinterklaasfeest van. Er was een nieuwjaarsborrel (met jenever in borrelglaasjes), een bingoavond en een Indische rijsttafel en natuurlijk was er de gestencilde Nieuwsbrief.
In 1978 hielden we een bingoavond in de American Club in Kastri, want daar hadden ze de apparatuur voor. In 1979 vierden we het allereerste haringfeest in de tuin van restaurant Kanakis in Peania met live muziek. Rijsttafel en Oranjebal mochten wat kosten en vonden plaats in hotel Semeramis in Kifissia (rijsttafel) en in het Hilton hotel (Oranjebal, Sinterklaas). De loterij van het Oranjebal trok veel mensen, want KLM gaf minstens 2 retourtjes ATH-AMS, terwijl Philips met een 24 inch kleuren TV nooit achterbleef. Bij gebrek aan een clubhuis werden die aktiviteiten dus in een bedrijfszaal, hotelzaal of in een restaurant gehouden. Bestuursvergaderingen bij iemand thuis of op kantoor. Notulen, draaiboeken, enz. zijn weg, want er was geen archief. Er zijn ook geen nieuwsbrieven van de eerste jaren, op een enkele na.
In de kelder van Annie Tsapatsaris in de wijk Ambelokipi was de eerste bibliotheek, die jarenlang ook een gezellige dames-koffieochtend was. Pas in 19... openden we het eerste clubhuis in de gehuurde kelder op Artakis 80 in Nea Smyrni. Die lag tegenover de flat van Carla Rizou-Klanderman, vandaar. Carla voorzitterde nogal dominant, met als gevolg een bijna-opstand. De vereniging was inmiddels flink gegroeid en zo kwamen er plannen voor een clubhuis in eigendom, waarvoor een kapitaal opgebouwd werd. Eigendom bleek niet haalbaar.
In 2011 konden we ons huidige clubhuis betrekken op Koromila 1 in Neos Kosmos. Een huurpand van 3x90 m2. Margot Zeebregts en Pia de Kuyper zetten zich daar helemaal voor in. Architekt Joost Frijda verzorgde ontwerp en uitvoering voor de verbouwing. Er kwam extra sponsoring, waarvan NouNou, Heineken, Ten Cate en Philips vandaag zichtbaar zijn in de vorm van tegelwand, biertap en zonneschermen op de begane grond en de speciaal bewerkte muur voor videoprojectie in de kelder. Later werd de kale kelder door enkele leden tot een multi-funktionele ruimte omgevormd. De verdieping beslaat, behalve het kantoortje en het leslokaal, de gehele bibliotheek, die ooit professioneel werd opgezet door Molly Joachimstahl.
Van 2001 tot 2003 zat ik weer in het bestuur, met o.a. Arnold de Jong als voorzitter. De voorjaarswandeling van 2003 hielden we in de buurt van het klooster Kaisarianis op de berg Ymittos. Warme erwtensoep met extra worst (gift van Unilever-Unox), roggebrood met spek, bier (Amstel), frisdrank en oranjebitter (De Kuyper) na afloop, met als grootste verrassing een dik pak sneeuw (foto). Arnold bleef ook in 2004 voorzitter, het jaar van de Olympische Spelen in Griekenland. Tot diep in de nacht coördineerde Arnold, in zijn eentje, het onderkomen van de stroom van supporters, familieleden, enz. uit Nederland. Een titanenslag, een gouden plak waard. Frans Bertels had zijn ruime lap tuin tot camping omgetoverd, waar de tenten gedurende 3 weken bijna op elkaar stonden. Een zilveren plak waard.
Behalve de bovenstaande aktiviteiten was er ooit een echt zangkoor, een puzzelrit in Eretria en rond Dionysos-Rodopoli-Drosia, wandelingen in Tatoi, op Ymittos, in Vouliagmeni, in Pikermi, rond de zilvermijnen bij Lavrion, op Salamina, en natuurlijk in Athene. Spelletjesmiddag op het terrein van het weeshuis van Nea Smyrni, paaseieren zoeken, excursies naar de Acropolis, Marathon en Preveza, rafting in de Lousios rivier. In het Stekkie een theatervoorstelling samen met de Vlaamse Kring, filmavonden met videoprojektie van Nederlandse films, tafeltennis, dansavonden en Nederlandse televisie via sateliet. Spelletjesavond met sjoelbakken, tafelvoetbal en bordspellen, instuif –later Casual Friday. Tal van activiteiten zoals Nederlandse en Griekse taalcursussen, livemuziekavond, karaoke, lezingen, gymnastiek, leesclub, handwerken, snekkie-stekkie, Nederlandse produkten met gulle ondersteuning voor de vracht door Van Heezik. Zeker zullen een aantal aktiviteiten niet genoemd zijn.
De aktiviteiten komen en gaan, maar de inzet van de bestuursleden is een ware constante, bijgestaan door allerlei vrijwilligers. Er waren jaren dat een enkel bestuurslid zo’n beetje alles deed (Tania Happel, Janneke Palmer) om het ijzeren repertoire van aktiviteiten in stand te houden. En vergeet de mensen achter de coulissen niet (boekhouden, secretariaat, redaktie, mantelzorg, onderhoud, sponsoring, enz.) De vereniging is vooral vanwege Sinterklaas opgericht, want of het nu om kinderen van ‘ex-pats’, of van teruggekeerde ‘gastarbeiders’ ging, het was ondenkbaar dat een kind van een Nederlandse ouder zonder Sint en Piet ‘groot‘ moest worden.
Jan Meeldijk